Na het passeren van het viaduct gaat de weg met een ander viaduct de President Rooseveltweg over en duikt hij een paar honderd meter verder in een half verdiepte tunnel onder de Rotte door. Daarnaast worden de verbindingen met het onderliggend weggennet gemaakt door een afrit bij Terbregge en iets verder naar het noorden een toerit bij de Hoofdweg. De weg is op dit deel van het tracé 2x2 rijbanen.

Wat gebeurt er?

De bouw van het viaduct is een huzarenstuk. Het wegdek wordt, zonder het verkeer te hinderen, over de bestaande infrastructuur heengeschoven. Dit noemen we Incremental Launching Method. Dit is een methode in de civiele techniek waarbij een compleet brugdek vanaf slechts één kant naar de andere kant wordt 'gelanceerd'. We praten over 400 meter per rijrichting.

Deze bouwmethode is voor Nederlandse begrippen bijzonder. ILM is inmiddels een beproefde methode voor bouwers van infrastructuur in bergachtige gebieden, maar in Nederland wordt hij voor het eerst toegepast over een verkeersknooppunt in gebruik. 

Het 'lanceren' gaat heel langzaam, met ongeveer 2,5 meter per uur. Volledig veilig, maar voor het verkeer dat er onderdoor rijdt wellicht een bijzonder gezicht. Beide wegdekken worden vanaf de noordzijde over het Terbregseplein heen geschoven. Hier bevindt zich de ‘bouwfabriek’ van het viaduct.’